بخشی از متن فایل word مقاله ويژگي هاي سبکي و تحليل محتوايي خمريه ها و ساقي نامه ها در شعر فارسي :
سال انتشار : 1388
تعداد صفحات :21
مضامین خمریه و ساقی گری و باده نوشی در شعر فارسی تا پایان سده پنجم هجری ، همان شراب انگوریو می و می گساری در مفهوم واقعی و دنیوی آن است . با ورود تصوف و اصطلاحات مربوط بدان ، از قرن ششمبه بعد این گونه مضامین در معانی دیگری به کار برده شده هر چند که شاعران سده ششم نیز گاهی در اینشیوه اشعاری سروده اند .پیدایش سبک تازه در سرودن اشعار خمریه در دوره مغول با افول دولت سلجوقیان میس ر گردید، علّت فوقهمان تغییر افکار و مقتضیات محیط و تحو لات اجتناب ناپذیر به ویژه رواج صوفی گری و درهم آمیختن شعر وعرفان است .اشعار خمریه و ساقی نامه ها در دوران رواج سبک هندی بدون دگرگونی در طرز اندیشه ها، توصیفات ومضامین عمومی شراب را به شعر کشانیدند و به پرداخت اندیشه های فلسفی هم ت گماشتند