بخشی از متن فایل word مقاله ديرش ذاتي واکههاي گون? معيار فارسي معاصر :
سال انتشار : 1395
تعداد صفحات :42
مقاله حاضر در چارچوب آواشناسی آزمایشگاهی به این پرسش میپردازد که آیا گویشورانِ فارسی معیار، مشخص ثانوی دیرش واکه را که با ارتفاع واکه در این زبان همبستگی دارد، به طور عمدی کنترل میکنند و یا اینکه این مشخصه صرفاً پیآمد ویژگیهای اولیه است و در نتیجه میتوان آن را با توجه به عوامل زیست-مکانیکی توجیه کرد. به این منظور، تفاوت در دیرش واکههای افراشته، افتاده و میانه در سرعتهای مختلف گفتار (آهسته، معمولی و سریع) در دو جایگاه پیشین و پسین، و همچنین تفاوت در دیرش واکههای کوتاه و کشیده در سرعتهای مختلف گفتار مورد بررسی قرار گرفتهاند. نتایج نشان میدهند که دیرش واکههایِ دارای ارتفاعهای مختلف، بهطور عمدی توسط گویشوران کنترل نمیشوند؛ اما همین نتایج نشان میدهند، که با توجه به اینکه کاهش ارتفاع واکهها با افزایش دیرش واکه ارتباط مستقیم ندارد، دیرشِ واکهها در فارسی گفتاری معیار را با استناد به عوامل زیست-مکانیکی نیز نمیتوان تبیین کرد.