پاورپوینت ابوالحسين احمد آملي

    —         —     Siamak ADN

ارتباط با ما     —     لیست پایان‌نامه‌ها

... دانلود ...

بخشی از متن پاورپوینت ابوالحسين احمد آملي :


عضدالدوله ابوالحسین احمد بن حسین آملی




آمُلی، ابوالحسین احمد بن حسین بن هارون اقطع، معروف به «سید مؤید باللـه» و «عضدالدوله» (333-421ق/945-1030م، فقیه، ادیب، محدث، مفسر و شاعر.

فهرست مندرجات

1 - برادران هارونی
2 - مذهب
3 - ریاست مذهبی
4 - ویژگی‌ها
5 - فعالیت علمی
6 - آثار
7 - فهرست منابع
8 - پانویس
9 - منبع


برادران هارونی


ابوالحسین آملی از نوادگان زید بن حسن مجتبی (ع) و از پیشوایان زیدی طبرستان و معاصر صاحب بن عباد (326-385ق/938-995) بود و همراه برادر کهترش الناطق بالحق یحیی بن حسین (340-422ق/951-1031م) به «برادران هارونی» معروف بودند.

مذهب


پدر وی شیع اثناعشری بود و خود او و برادرش نیز نخست بدین مذهب بودند و سپس به فرق زیدیه پیوستند.

ریاست مذهبی


او در آمل زاده شد و در 380ق/990م دعوت خود را آغاز کرد و مردم گیلان و دیلم را به مذهب زیدی فرا خواند.
مردم دعوتش را پذیرفتند و او مدت 20 سال به عنوان خلیفه بر مردم آن سامان فرمان راند.
ابوالفضل الناصر به جنگ با وی برخاست که منجر به اسارت آملی و اعزام او به بغداد شد، اما او چند روز پس از رسیدن به بغداد آزاد شد و به ری و سپس به امل رفت و مردم طبرستان بار دیگر از او پشتیبانی کردند.
وی سرانجام در لنگا از نواحی دیلمان که محل سکونتش بود، درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
پس از او برادرش «الناطق بالحق» که شاگرد شیخ مفید بود، پیشوای زیدیان طبرستان گردید. پس از یک سال او هم درگذشت.
پس از مرگ الناطق بالحق، قاسم فرزند آملی ریاست مذهبی مردم دیلم را به عهده گرفت و دیری نپایید که این یک نیز در جزما، از ییلاق‌های دو هزار، درگذشت.

ویژگی‌ها


دربار آملی گفته شده که پرهیزکار و پارسا و متمایل به تصوف بوده است. وی به زبان عربی شعر نیکو می‌سرود.

[1] ابن اسفندیار، محمد، ج1، ص98، تاریخ طبرستان، به کوشش عباس اقبال، تهران.

[2] آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ج5، ص15-16، قرن 5، بیروت، 1971م.



فعالیت علمی


آملی در پی کسب دانش به بغداد رفت و نزد دایی خود ابوالعباس احمد بن ابراهیم مؤلف کتاب الوافی فی مذهب الهادی والقاسم، درس خواند.
سپس در همدان نزد قاضی القضاه عبدالجبار همدانی (د 415ق/1024م) درس خود را به پایان رساند و در فقه و اصول و نحو و لغت عربی و حدیث و درایه تبحر یافت و آراء فقهی او از سوی زیدیان ایران و کوفه و حجاز و یمن پذیرفته شد.
او در فقه زیدی، از محدّثان معتبر به شمار است، وی در فصاحت شهره بود، چنان‌که نثر وی به گفت ابن اسفندیار «به مجلدی ضخیم بر می‌آید».

آثار


برخی از آثار او که نسخه‌های خطی آن‌ها موجود است، بدین شرح است:
1. التجرید، در علم اثر، آمبروزیانا؛
2. دیوان شعر، آمبروزیانا؛
3. سیاسه المریدین، واتیکان، آمبروزیانا؛
4. الشرح، واتیکان، برلین؛
5. کتاب الافاده، برلین، موز بریتانیا (انگلستان)؛
6. النصره؛
7. کتاب البلاغه.

[3] ابن اسفندیار، محمد، ج1، ص97ـ98، تاریخ طبرستان، به کوشش عباس اقبال، تهران.

[4] ابن اسفندیار، محمد، ج1، ص271، تاریخ طبرستان، به کوشش عباس اقبال، تهران.

[5] ابن اسفندیار،

لینک کمکی